مد شده است

از دیروز تا حالا این بلاگر تمام وقت مرا پر کرده.انگار دارد پشت سر هم از من امتحان می گیرد.امتحان صبر و حوصله.

از دیروز تا حالا که لیست وبلاگ ها را نمی ساخت یک ساعتی هم هست که به صورت کالا سر خود به گونه ای اغتشاش گرانه جای لینک ها با نوشته های سرشار بنده جا به جا می شود.دیگر لینک ها هم اغتشاش گر شده اند،کسی گارد ضد شورش و چیز های دیگر سراغ
ندارد؟

نمی دانم از کی تا حالا بعضی ها اینقدر دچار احساس خود باحال بینی شده اند.اصلا نمی دانم از کی مد شد که آوردن حرف ها و جملات قصار نا کجا آبادی به ساحت خواننده را بگذاریم پای باحالیمان و گاه اگر خواستیم خود را شدیدا مودب و شاید موجه نشان دهیم به جای چند حرف آخر حرف خود نقطه بگذاریم(جوری که خواننده به طور کامل به منظور ما برسد.)

نمی دانم از کی تا حالا هدف قرار دادن ایران و ایرانی(از ابن سینا گرفته تا جوان امروزی وطن) شده ملاک کمالات و دلیل افاضات بی مورد و پی در پی ما.

نمی دانم چرا خودمان را اینقدر مجاز می دانیم که برای اثبات حقانیت نداشته مان حاضریم هر آنچه افتراست به دیگران ببندیم و
خم به ابرو نیاوریم.

نمی دانم تا کی میخواهیم نام ایران را به لجن بکشیم تا نشان دهیم اینقدر می فهمیم که از سر این مملکت و مردمش زیادیم.


و نمی دانم من تا کی می خواهم خاموش بنشیم و سر نویسنده ی وبلاگ مذکور فریاد نکشم فقط به این خاطر که اصول دموکراسی را خدشه دار نکنم و قبول کنم که اگر من نمی پسندم قرار نیست دیگران مهر سکوت به لب زنند،و شاید هم به این خاطر که نمی خواهم حتی یک نظر به نظرات وبلاگش اضافه شود و بیشتر از پیش در حس کاذب باحالی غوطه ور شود.